Nustalgia di girasùi... ma me piàŝ i papàveri

Sém in nuémbor; de spéss gh’è fusch e a mi se strènŝ el cör. Gh’ò di guài a pensà no al sul e a la lüŝ d’l’estàd ànca se l’è pasàda da un po’: un’estàd ŝburiénta che n’à scaldàd tésta e oss in manéra d’avègh ‘na risèrva de calùr per l’invèrn (risparmiarém el metàno). Tégni da cunt el ricòrd d’la stemàna pasàda a Rimini cùi nòstri neùdi, tàme tüti i àni. I èn vinticìnq volt che fém inséma ch’la vacànsa chi, da quànd i èrun picinìn fin a’dèss che i èn òmi e dòne. ‘Na gudüria da dì no per i nòni e, spéri, per i neùdi.

Un àltor pensiér estìu l’è quèl che m’è vegnüd intànt che un dì d’agùst son pasàda viŝìn a di càmpi de girasùi giàldi, fughénti, tüti istés, servidùri in divìŝa vultàdi vèrs el sul tàme s’èl füdés un re chel cumànda di schiàvi sénsa vuluntà, sénsa libertà.

Fianch dèstor
Fianch sinìstor
Avànti
Indré
Drìti
Tüti in fìla ‘me suldà
sémpor übidiénti al sul:
i èn girasùi.
I èn cunténti?
Fòrse sì,
ma mi püdarési no vìu insì.
Me piàŝ i papàveri
rùssi vernighénti,
fiuletìn alégri
ch’i schèrsun nel sul.
Me piàŝ el vént
ch’èl me fà vulà,
lìbera e legéra.

Sumìgli pròpi no a un girasùl! Me végn in mént me màma ch’la cantèva intànt ch’la ŝlarghèva i pàgni d’la bügàda “Vento, portami via con te”. L’èra stunàda, tàme mi, ‘me ‘na campàna s-cépa, ma l’èra bèl séntla perché la ghé metèva cör e vöia de libertà.

Sumìgli a Nèlu, el me gat, ch’el se fèva cuculà e el me cuculèva cun tànti “ron ron” quànd gh’n’èva vöia lü, ma el scapèva selvàdogh quànd el vurèva és lìbor.

Son in cà in da per mi, tüt è chiét e silensiùŝ, me végn un po’de nustalgìa perchè da st’an püϋ nisün di me neùdi i sparpaiaràn tüti i dì per cà lìbri, quadèrni, zàini e i faràn merénda dài nònni cun pan e nutèlla. Capitarà amò quàlche vòlta, ma ormài i èn tüti gràndi. Àltri uràri, àltri sistémi. Me végn in mént ànca un pruèrbi, ch’l’è pròpi vìra “Fiöi, ànca neùdi, picinìn, prublémi picinìn - fiöi gràndi, prublémi gràndi”.

Gràndi magàri tàme un spuŝalìsi. Per scurlìm ve dò una nutìsia stüpénda, da neùdi gràndi: Silvia al 7 utubor la s’è spuŝàda cun Fabio. Una cerimònia e una fèsta d’amùr e de felicità, ilüminàda da ‘na giurnàda brilénta de sul! Che emusiòn p’r i spùŝi, i genitùri, i amìŝi e i nònni! Ò vist la me picinìna diventà ‘na dòna, son felìce cun lur e per lur.

Fabio, el me utàu neùd, l’è pròpi garbàd, e mi ghè vöri bèle tant bén. I èn ‘ndài in viàgio de nòsse in America e tüti i dì i ne mandèvun d’le futugrafìe cun WhatsApp: el Gràn Canyon indùe gh’èra i indiàni, (per el piaŝè del me om ch’èl se pèrs gnànca un film cun John Wayne), Los Angeles, San Francisco, Las Vegàs. L’America l’è pròpi grànda!

Adès ve salüdi, se no stüfìsi. La prosìma vòlta parlarò d’l’invèrn!

DIZIONARIETTO

Bügàda: bucato
Fusch: cupo, plumbeo
Gh’ò di guài: ho dei problemi, faccio fatica
Gnànca: neanche, nemmeno
Neùdi: nipoti
Gudüria: godimento
Ŝburiénta: bollente
Scurlìm: scuotermi
Sparpaià: sparpagliare, spargere
Spartì: condividere, dividere
Stunàda tàme ‘na campàna s-cépa: stonata come una campana spaccata
Tégn da cunt: tenere in memoria oppure risparmiare
El me om: mio marito
Utàu: ottavo