Quei che sensa “Citadino” ièn bon no da stà

I 35 anni del nostro quotidiano che incrocia le vite dei giornalisti che lo realizzano e dei lettori che restano informati

Al temp al vùla! Ièn bèle 35 ani che al “Citadino” tla trövi tüti i dì in edicùla. Odìu, no propi dapartüt tame ‘na volta, parchè i edìcui ièn diventàdi rari tame i piànt adrè ai rìu: ogni an na sparìs una quaidüna.

Ma cùme l’èra bèl andà dal giurnalè! I ögi i curìvu da chi e da là a guaità i cupertìn di rivìst e anca di libri e ga scapèva una bèla ciaciaràda e un’ugiadìna ai giugàtui e ai bustìn di figurìn.

Vori e Sena, par parlà di mè dü paiši, l’edìcula gl’han pü, adès la gent la ciàpa la machìna e la va a tö ‘l giurnàl a Uspedalèt. L’è anca vira che, se ta vè in di grosi supermarket, intant che ta spéti in fila a la cassa ta slùnghi la man e ta porti a cà anca un giurnàl. A Sena due i vendu al pan e ta pödi beu un cafè, gh’è anca quàtar giurnài, ma.. l’è no la stesa roba cùme andà indrèn dal giurnalè.

Da Azzurra a Uspedalét gh’è un bèl va e vè ‘d gent ad Vori, quasi püsè che in piàsa dal marcà. La giurnalèra la diš che a Vori i lègiu püsè vulentèra che a Uspedalét e l’è vira: cunùsi tanti “cadnàsi” che sensa al “Citadìno” ièn bon no da stà, parchè pri ansiàn al resta propi una bèla cumpagnìa.

Ma stem no chi a cinquantàla. Vurèvi parlà un po’ dal nost giurnàl c’l’ha cumpìd i ani. Al diretùr al m’ha invitàd e mi son andai püsè che vulentèra a la festa, anca parchè gh’o un po’ ad soci al “Citadìno” e ma senti in famiglia.

Sèri cun Laura, Maria Luisa, Cristiano e Alberto föra dal teàtar quand è ruàd al vesch. Tüti l’em salutàd e monsignor Malvestiti al s’è fermàd un minüt da mi tame l’èva fai l’an pasà in Dom: «Lei tiene alta la cultura locale». Can da la mè Rušìn! Son restàd sensa paròl e ho sütàd a pensagh tüta la sira: adès son a post par le fèste, gh’o da andà avanti a pedalà par nùn delùdal!

Al teàtar dle Vigne l’èra strapièn. Al diretùr Rinaldi l’è stai trop in gamba, dal nost vesch parlémnu miga: “La fiducia e la sperànsa da cres in d’una cumunità che la parla e la sa incùntra sui pagìn dal giurnàl” l’è una bèla definisiòn par num che scrivèm e par la gent che legg. Ma m’ è restàd in testa i paròl ad Ferruccio, che miga par gnent l’è stai al diretùr par 18 ani filàdi! Pallavera al gh’a ‘ršòn: sensa al “Citadìno” sarèsam restàdi tüti in d’un camp ad cent pèrtagh! E l’inteligénsa artificiàl la pudarà mai pü cuntà la blésa da sta in meš al Po in biciclèta! Oltar che stori!

Ah che spàsi, püdè fa pasà i pàgin tüti i dì e cercà i nutisi di nosti paišìn! Ma ven in ment quand al “Citadino” tla legèvi al sàbat e al lünedì. Andèvi a l’Acli, che pö l’èra anca l’uratòri, dervìvi i föi grosi e lüstri e pensèvi: ga sarà un quaicòss sü Sena?

A mità di ani Utànta la banda l’èra mìsa mal: pochi sunadù tüti sensa diviša e nüm giuinòti vurèvam fàla ripartì. M’è gnüd la bèla idea da scriu una létra al “Citadìno”. Al prevòst - presidént dla banda l’ha ciapàda no trop ben, ma a la fin dla féra è ruàd i diviš növi!

In dal 1984 èvi cuminciàd a scrìu sul “Borgo notizie” al mensìl ad Sanclunbàn. Ma mi puntèvi al “Citadìno”, ogni tant ga mandèvi un qual artìcul e fèvi al curispundènt di partìd dl’Oriese.

Un bèl dì a la fin di ani Nuànta, don Attilio Mazzoni diretùr dal “Citadino”, al m’ha ciamàd a Mirabèl, dùe l’èra prevòst. Mi scrivèvi par pasiòn e cl’an là èvi mandàd püsè ad cent artìcui sensa mai dumandà gnent: s’èri cuntént insì.

Ma don Attilio l’ha vursüd a tüti i custi dam una bunamàn e al m’ha fai met in règula. Ben, da cal dì là ma son sentùd un giurnalìsta fai e fnìd. S’èri pubblicista iscrìt a l’albo dal 1987 gràsie al por Luigi Albertini e cùl “Borgo” a la fin dl’an guadgnèvi una bèla mangiàda fra amiši.

Cùl “Citadino” tüti i dì a dùdš e meša gnèvi föra da scola e ruèva la solita telefunàda ad Caterina: mi ga dišèvi quel che buìva in dla pignàta e pö…via, a scrìu i nuità sü Sena, Vori e Uspedalèt.

In dal 2009 son diventàd sindich ad Vori e “al Citadìno” al m’ha mandàd in quarantena. Un brišìn ma dispiašèva, diši la vrità, ma son restàd sempar quel: un giurnalìsta c’al gh’a a cör la so gent.

E anca adès, che son in pensiòn, sto no cui man in man: grasie a Daniele scrivi in dialèt, amò “gratis et amore dei” cume fèvi da giùn, ma cùn la sudisfasiòn da sent un qual ansiàn cùme Giuàn c’al ma diš: “néh, ho legiüd la to lettra, l’è bèla.”

Grasie “Citadìno”, senza di te non si può star!

DIZIONARIETTO

Che spàsi: che goduria

Guaità: curiosare

Magatèi: giocattoli

Ugiadìna: un’occhiatina

Un bèl va e vè: un bell’andirivieni

Cadnàsi: catenacci, scumàgna degli Oriesi.

Cinquantàla: tirarla per le lunghe

Can da la mè Rušìn: perbacco!

Sta cui man in man: non fare nulla

© RIPRODUZIONE RISERVATA