Margherita la guardèva foera dla finestra e la pensèva “La ven zu cul crivel gros”. La noeu la balèva tame la gent a la sagra dl’anadot in su l’èra dl’ustaria dal Bot. La gnèva tame Diu la mandèva, grossa e …

Un cünt l’è vègh la roba e’n cünt l’è mantegn’la nel temp per pudè god’la quan se gh’n’à’d’ bišogn: vün d’i prublemi püsè grosi d’la storia d’l’om, la cunsevasiòn. Quaidün diš che la civiltà l’è semper stai ‘na rugna, ‘na …

Proseguendo nella manutenzione e aggiornamento di questo “magazzino” di parole disusate, fermiamoci un attimo a giocare. Con i tulin. Ma per non ripeterci, avendone già parlato nelle prime puntate, chiamiamoli con un nome diverso, altrettanto diffuso nella nostra terra: tegine. …

Buon giorno, tàme i pasàd el Nadàl? Me àuguri ch’el Bambìn l’àbia purtàd a tüti un po’ de serenità. Pürtròp gh’è tànta gént, in ògni part del mund, ch’i èn adré a viù muménti de dificultà e de dulùr. Gh’è …

L’ültima figüra che gireva ‘n d’i campi / d’la mè casìna bèla / la riveva da luntana, / a metà tra la culina e la muntagna: / brichi biuti e tropa fam, / propi tera de cunfìn: / o ciapà …

Sìu, che Lod l’è pròpi bèla? Diŝarì: “Che scupèrta fàla, Madaléna? L’à vìsta ‘péna ‘dès?” No, l’ò vìsta tant volt, ò ànca studiàd cinq àni al Bassi nel sécul pasàd, ma in chi dì chi la guàrdi cun pϋssè atensiòn …

Gh’è miga da scunfùndos cul film ad Marcelìno, quel cui Fratòn da cal cunvént ca’l parlèva cun al Nost por Signùr in Crùs. Pütòst gh’è da vèd cal bèl spetàcul, sicüramént men religiùs, ad Celentano cal canta cun le sgaržulìne …

Quel che gh’è sü gh’è sü, quel che gh’è šu gh’è šu’. Davanti a la Madona d’le Grasie, el Madunìn d’i adii, el rüsca el feva giürament che l’avarés dì gnent de quel che l’eva vist e pruàd, o mej …

Ve fò ‘na cunfesiòn: mi gh’ò dϋ amànti, tüti dü bèi, impurtànti e istrüidi. De lur son ‘nammuràda còtta perché i me capìsun e i me ütun a tirà föra quèl che pénsi n’la manéra giϋsta per l’ucasiòn. Quànd l’è …

Se sa che a diventà vegi se ven anca un po’ di stüfagent, ügnün el ga la so specialità. Chi l’è che diventa un piög amaestrad, chi lé che l’è gelus dela dona (magari l’è anca brüta e rugnusa…), chi …

Un quai an fa, sü cal nost giurnàl chì, gh’èvum dai corda sü cl’argumént chì, a quel ca n’èva cüntàd –sü l’amis Santìn. Incô, cul siur Bartulét, fém un pas inàns, ciuè sü quél c’l’èra ‘l sustentament d’le famìlie di …

«L’è sempr istess!>> Adele l’ha di giusta: l’è sempr istess! La Mariuccia che in di primi ani Sesanta la guidèva al Gusìn russ da so papà par purtà a Sena la verdura e la fruta da vend che l’andèva a …

El Signur l’à dì: «Ve dò tüte le erbe che fà sumensa, i saràn el vost mangià», Genesi I. Nel IV secul prima del Crist en Europa se mašneva cun du prede mise vüna sura ‘ l’oltra: quela ‘ sura …

So no se rid o cridà. Èl mund el brϋŝa: guère, crìŝi, diŝocupasiòn, miŝéria, giùni in precarietà diŝastrùŝa, famìglie ch’i tìrun no la fin del meŝ, migrasiòn de gént dispràda, prublémi ch’i duarésun cuncentrà l’atensiòn e el das da fà …

E parares gnan vira, / ma ‘l nümer tri ‘l triunfa / anca ‘n d’la mè casìna bèla, / un mund a tre velucità / luntàn da siti e da cità; / sichè fatur, cašìr e cašè / i fevu …